بیرون رفتن مستقل: چرا بیرون رفتن به صورت مستقل برای نوجوانان اتیسم مهم است؟
بیرون رفتن برای معاشرت، کاوش، یادگیری و تفریح ، بخش مهمی از سفر نوجوان شما به سوی بزرگسالی مستقل است.
برای نوجوانان اتیسم خوب است که بدون یک فرد بزرگتر از خود بیرون بروند؛ چراکه این فعالیت به آن‌ها کمک می‌کند تا مهارت‌های زندگی زیر را بیاموزد:
- مهارت های مسیریابی: برایمثال، تمرین نحوه رسیدن به مکان‌های مختلف با استفاده از نقشه یا برنامه های کاربردی
- مهارت های حل مسئله: برای مثال فکر کردن به اینکه هنگامیکه اتوبوس دیر می کند باید چکار کنند؟
- مهارت برنامه ریزی: برای مثال برنامه ریزی برای اینکه چگونه یک روز را در شهر بگذارند؟
مستقلانه بیرون فتن همچنین باعث موارد زیر شود:
- افزایش سلامت روان افراد: برای مثال استقلال می تواند اعتماد به نفس نوجوانان، عزت‌نفس و حس تعلق را در نوجوانان افزایش دهد.
- افزایش فعالیت بدنی: نوجوانانی که به شکل پیاده روی، دوچرخه سواری یا همراه وسایل نقلیه عمومی به مدرسه می روند نسبت به نوجوانانی که همراه والدین یا راننده مخصوص به مدرسه می رونداز نظر بدنی فعال تر هستند.
- افزایش ارتباطات اجتماعی: برای مثال، نوجوانان ممکن است در طول مسیر با مشاهده افراد آشنا یا غریبه ها مجبور به صحبت کردن و ارتباط شوند.
یک رویکرد تدریجی برای بیرون رفتن مستقل:
نوجوانان اتیسم باید به تدریج مهارت ها را بیاموزند. این مهم است که قبل از سنین نوجوانی کودکان اتیسم را برای بیرون رفتن مستقل از خانه آماده کنید.
هنگامی که نوجوانان اتیسم مستقل‌تر شدند و آماده بیرون رفتن به تنهایی شدند، می‌توانید استقلال آن ها را از طریق مراحل تدریجی و با سرعتی که برای هر دوی شما راحت است، ادامه دهید.
برای مثال، فرزند شما ممکن است به تدریج در مراحل زیر پیشرفت کند تا بتواند به تنهایی از اتوبوس استفاده کند:
- ابتدا فرزندتان را برای سوار شدن به اتوبوس و انجام سفر درون شهری همراهی کنید.
- در طول این فرایند باید موارد زیر را مورد بررسی قرار دهید.
- کجا باید منتظر بماند , چگونه پول بدهد، کجا بنشینید، چگونه با یک برنامه نقشه ردیابی کند که کجا می‌رود، اگر اتوبوس را از دست بدهد چه کار کند؟ چگونه باید با راننده اتوبوس صحبت کند؟
- زمان رسیدن اتوبوس، چک کردن تایم سرویس های بعدی، چک کردن اتوبوسی که شما را به مقصد می رساند و مواردی از این قبیل را با یکدیگر بررسی کنید.
- در مرحله بعدی، شما اجازه می دهید فرزندتان خودش از اتوبوس استفاده کند اما خودتان هم باید از او با فاصله بنشینید (همراهی به حالتی که خیلی به او نچسبیده باشید و در عین حال هم او را تنها نگذاشتید)؛ به این شکل فرزندتان خودش باید برای مسائلی که اتفاق میافتد تصمیم گیری کند.
- زمانیکه هم شما و هم فرزندتان به اعتماد کامل جهت سفر درون شهری تنها، با اتوبوس رسید می توانید به او فرصت استفاده تنها از اتوبوس یا دیگر وسایل نقلیه را بدهید.
در این مثال، شما استقلال فرزندتان را به صورت تدریجی افزایش دادید. شما می توانید مستقلانه رفتار کردن در موقعیت های دیگر مانند تنهایی خرید کردن، پارک رفتن، فوتبال بازی با همسالان و غیره را با استفاده از همین روش افزایش دهید.
در هر مورد فرزند شما مسیر جدیدی را طی می کند، پس به فرزندتان برای طی کردن این مسیر، بررسی چالش ها کمک کنید و با او تمرین کنید.
تصمیم‌گیری درباره آمادگی نوجوانان اتیسم برای استقلال بیشتر
همانطور که فرزندتان به سمت نوجوانی می رود، می خواهد که استقلال بیشتری به دست آورد یا شما می خواهید که او مستقلانه رفت و آمد کند. به طور مثال ممکن است انتظار داشته باشید که او دیگر در نوجوانی بتواند تنهایی از خانه به مدرسه برود.
از طریق چند سؤال زیر می توانید بفهمید که آیا نوجوان آماده بیرون رفتن به تنهایی است یا خیر:
- آیا فرزند شما جایی می رود که امنیت داشته باشد؟ (به این معنی که فرزندتان مفهوم فضای امن یا نا امن را متوجه می شود؟)
- آیا فرزندتان تلفن همراه دارد و می تواند از آن به عنوان وسیله ای جهت مسیر یابی استفاده کند؟
- فرزندتان می داند که اگر گم شد باید چکار کند؟
- آیا فرزندتان انگیزه دارد ؟ اگر فرزند شما هدفی داشته باشد و دلیلی برای بیرون رفتن مستقل داشته باشد، انگیزه بیشتری برای یادگیری مراحل خواهد داشت.
- آیازمان و سن مناسبی برای استقلال فرزندتان است؟ بیرون رفتن به طور مستقل می‌تواند چالش برانگیز باشد زیرا نیاز به برنامه ریزی دارد. اگر فرزند شما در حال یادگیری مهارت استقلال و مراحل بیرون رفتن است، او را درگیر یادگیری مهارت های دیگر نکنید.
- آیا فرزند شما می‌تواند چالش های اتفاقی احتمالی را مدیریت کند؟ برای مثال، آیا فرزند شما می‌تواند مودبانه به مسافرانی که می‌خواهند با او صحبت کنند پاسخ دهد؟ به افرادی که پول می‌خواهند و یا وسایل مختلف می‌فروشند، یا کسانی که او را اذیت می کنند پاسخ مناسب دهد یا آن ها را نادیده بگیرد؟
- اگر چیزی طبق میل و برنامه فرزندتان پیش نرود می تواند آرام بماند؟ اگر آرام نباشد، می‌تواند با شما تماس بگیرد یا از یک فرد مورد اطمینان کمک بگیرد؟
اگر به اکثر یا همه این سؤالات پاسخ مثبت داده اید و فرزندتان از قوانین پیروی می کند. می توان گفت که او احتمالا توانایی استقلال بیشتر را دارد.
اما اگر فکر می کنید فرزندتان نیاز به یادگیری مهارت های بیشتری دارد، یا “به خوبی از عهده این کار بر نمی آید یا شما هنوز اعتماد کامل به او ندارید” پس به تمرین بیشتری احتیاج دارد و ممکن است لازم باشد استقلال آن ها را کمی عقب بیندازید.
تجاربی مانند قلدری در مدرسه یا سرویس مدرسه می تواند بر اعتماد به نفس نوجوانان برای بیرون رفتن به تنهایی تأثیر بگذارد. سعی کنید در صورت مورد آزار و اذیت فرزندتان یا احساس آسیب پذیری در اجتماع ، این چالش ها را به صورت رول پلی و نقش بازی کردن اجرا و در نهایت حل کنید.
مراقبت از خود:
این استراتژی ها می تواند به فرزندتان کمک کند تا هنگامی که مستقل بیرون می روند در امان باشند:
- در زمان هایی که شلوغی کمتر است بیرون برود، این کار می تواند خطر تصادفات، گم شدن و چالش های دیگر را کمتر کند.
- استفاده از هدفن: با این کار فرزند شما می تواند از سر و صدا در امان باشد یا نشان دهد که علاقه ای به برقراری ارتباط با دیگران ندارد.
- استفاده از کارت اتیسم و به همراه داشتن آن: این می تواند به فرزند شما کمک کند که هنگامی که عصبانی است یا استرس دارد و یا توانایی مقابله با دیگران را ندارد از آن استفاده کند.
- برای آرام ماندن از تمرینات تنفسی و یا تمرین‌های پایه استفاده کنید. بهتر است که فرزند شما این تمرین‌ها را زمانی که در خانه آرام است انجام دهد تا زمانیکه استرس می گیرد بتواند از این تمرین ها استفاده کند.
ضرورت قانون گذاشتن برای بیرون رفتن مستقل نوجوانان اتیسم:
قوانین می‌توانند به شما کمک کنند در مورد آنچه هست شفاف باشید و با فرزندتان مذاکره کنید، .همچنین قوانین می‌توانند به فرزند شما کمک کنند که ایمن بماند و محدودیت‌هایی را که تعیین کرده‌اید درک کنند.
در سال‌های نوجوانی، مهم است که فرزند خود را در ایجاد قوانین درگیر کنید، این به فرزند شما کمک می‌کند بفهمد چرا قوانین مهم هستند. علاوه بر این شما می توانید قوانین را متناسب با رشد و درک فرزند خود تنظیم کنید.
بهتر است با استفاده از مثال‌ها قوانین را توضیح دهید، یا می‌توانید داستان‌های اجتماعی برای سناریوهای مختلف ایجاد کنید . برای مثال :
- هنگامیکه فرزند شما با دوستش بیرون است نباید او را رها کند.
- چگونگی سفر فرزندتان – برای مثال، وقتی به خانه دوستت می‌روی، باید به جای پیاده‌روی از وسایل نقلیه عمومی استفاده کنی زیرا مسیر خیلی طولانی است.
- چه زمانی فرزند شما باید با شما در ارتباط باشد وتماس بگیرد: برای مثال اگر از اتوبوس یا قطار جا ماندید و دیرتر می رسید، یا اگر می خواهید به خانه دوستتان بروید باید ابتدا من را در جریان قرار دهید.
- اگر فرزندتان احساس می‌کند در خطر است، چه کاری باید انجام دهید – برای مثال، اگر فکر می‌کنید کسی شما را تعقیب می‌کند، به یک منطقه شلوغ بروید و به شخص مطمئن (پلیس، افراد مغازه دار) بگویید چه اتفاقی دارد میافتد یا اگر منطقه شلوغی پیدا نکردید، با والدین تماس بگیرید.
مدیریت اتفاقات احتمالی:
اگر فرزندتان به تنهایی بیرون می رود باید اقداماتی جهت مدیریت اتفاقات غیرمنتظره و احتمالی برنامه ریزی کنید.
- اطمینان حاصل کنید که شماره‌تلفن های ضروری، تلفن منزل، شماره والدین در تلفن همراه فرزندتان ذخیره شده باشد. بگذارید کودک شما بداند که اگر آن‌ها یا دوستانشان به کمک شما نیاز داشته باشند می‌توانند هر زمانی با شما تماس بگیرند.
- اطمینان حاصل کنید که فرزندتان گوشی تلفن همراهش را هنگام بیرون رفتن جای امن می گذارد و حمل می کند.
- مطمئن باشید که فرزندتان شماره تلفن شما یا آدرس منزل را حفظ است؛ این گونه در صورتیکه گوشی موبایلش را گم کند یا باتری اش تمام شود به مشکل نمی خورد.
- اطمینان حاصل کنید که فرزندتان هنگامی که بیرون می رود پول کافی همراه خود دارد.
- با فرزند خود تمام موقعیت های غیرمنتظره یا اضطراری مانند از دست دادن اتوبوس، گم شدن کیف پول یا بلیط خود، تاخیر قطار، یا تمام شدن باتری تلفن را بررسی کنید؛ شما می توانید برای هرکدام از موقعیت ها از داستان های اجتماعی و رول پلی استفاده کنید.
در نهایت:
نوجوانان اتیسم می توانند با حمایت صحیح و آموزش مناسب، بیرون رفتن مستقلانه را بیاموزند.