پرخاشگری

فرد اتیسم گاهی اوقات احساسات خود را از طریق رفتار پرخاشگرانه نسبت به دیگران ابراز می‌کنند. گاهی اوقات رفتار پرخاشگرانه آن‌ها می‌تواند به سمت خودشان هدایت شود. این رفتار خود آسیب‌رسان نامیده می‌شود. آن‌ها ممکن است ضربه بزنند، لگد بزنند، اشیا را پرتاب کنند یا خودشان را با کوبیدن سر اذیت کنند.

افراد اتیسم ممکن است به دلایل زیر پرخاشگری کنند یا از خود رفتارهای خود آسیب رسان نشان دهند:

عدم توانایی در درک مفاهیم کلامی و مفاهیم غیر کلامی و زبان بدن
ناتوانی در بیان نیازها و خواسته هایشان
استرس بالا
بیش حسی و یا کم حسی
فرار از شرایط یا فعالیت های استرس زا

درک رفتار پرخاشگرانه در کودکان و نوجوانان اتیسم:

اگر بدانید چه چیزی باعث رفتارهای خودآزارانه و پرخاشگرانه فرد اتیسم می شود، می توانید به فرزند خود کمک کنید تا مدیریت رفتار را یاد بگیرد.

شما می توانید این کار را با نگاه کردن به اینکه چه چیزی باعث این رفتار می شود و فرزندتان از آن چه چیزی دریافت می کند، انجام دهید.
سعی کنید به مدت 1 تا 2 هفته یک دفترچه یادداشت از رفتار داشته باشید و یادداشت کنید قبل و بعد از رفتار چه اتفاقی می افتد.
درک اینکه کودک شما چطور می‌تواند ارتباط برقرار کند، یک گام کلیدی در یافتن آنچه باعث رفتار پرخاشگرانه می‌شود است. زمانی که کودکان نمی‌توانند احساسات خود را بیان کنند یا درخواست چیزی را که می خواهند کنند، ممکن است از رفتار پرخاشگرانه برای برقراری ارتباط استفاده کنند.

پرسیدن این سؤال که،” فرزندم سعی می کند چه چیزی به من بگوید؟” می تواند مفید باشد. برای مثال، اگر فرزند شما ذرت را دوست ندارد اما نمی تواند به شما بگوید، ممکن است از روشی دیگر همچون پرت کردن آن به جای گفتن این غذا را دوست ندارم استفاده کند.

مقابله با پرخاشگری کودکان و نوجوانان اتیسم:

هنگامی که نمی توانید پرخاشگری فرزندتان را کنترل کنید لازم است که استراتژی هایی برای مقابله با این رفتار در زمان وقوع داشته باشید:

آرامش خود را حفظ کنید

اولین و مهمترین گام در مقابل رفتارهای پرخاشگرانه افراد اتیسم حفظ آرامش است. بیشتر طغیان‌های پرخاشگرانه به این دلیل اتفاق می‌افتد که فرزند شما احساساتی را دارد که نمی‌تواند با آنها ارتباط برقرار کند. با مدیریت خود و آرام و ساکت ماندن، احساسات خود را به این ترکیب اضافه نخواهید کرد.

از صحبت زیاد بپرهیزید

در طول یک طغیان فرزند شما بسیار استرس خواهد داشت و زمانیکه آن ها احساس استرس دارند پردازش اینکه فرد مقابل چه می‌گوید سخت است. این موضوع برای افراد اتیسم که ممکن است در درک زبان بدن نیز مشکل داشته باشند صادق است؛ بنابراین استفاده از عبارات کوتاه یا حتی فقط چند کلمه به جای زیاد صحبت نکردن در زمان پرخاشگری می تواند مفید واقع شود- به عنوان مثال به جای دعوا کردن و صحبت های طولانی به صورت تک کلمه ای یا عبارت کوتاه بگویید: “بنشین” یا بیا اینجا و بنشین”.

فرزند خود را به مکانی امن ببرید

برای امنیت همه، مطمئن شوید که فرزندتان به چیزی که می‌تواند خطرناک باشد نزدیک نباشد – مثلاً قفسه‌ها یا اشیای شیشه ای که ممکن است روی او یا دیگران بیفتند. ایجاد یک فضای محصور آرام در منزل می تواند یک گزینه خوب باشد. همچنین ممکن است نیاز داشته باشید که افراد دیگر را به خاطر ایمنی از مکانی که فرزندتان عصبانی شده است خارج کنید.

استفاده از نشانه های بصری

نشانه‌های بصری می‌توانند در این شرایط کمک کنند . برای مثال شما ممکن است عکس یک مکان آرام در منزل داشته باشید که هنگام پرخاشگری با نشان دادن به فرزندتان جهت رفتن به آنجا می‌توانید از آن استفاده کنید.

اگر نیاز به استفاده از مهار فیزیکی پرخاشگری دارید کمک بخواهید:

اگر متوجه شدید که وقتی فرد دچار “خشم شدید” یا “رفتارهای آسیب رسان به خود” می‌شود باید از مهار فیزیکی و کنترل کردن رفتارهای آسیب رسان به خودش استفاده کنید، با پزشک یا رفتار درمانگر در مورد گزینه‌های دیگر صحبت کنید. مهار فیزیکی می‌تواند هم برای شما و هم برای فرزندتان خطرناک باشد و اغلب می‌تواند اضطراب فرزندتان را افزایش دهد و وضعیت را بدتر کند . تقویت رفتار مثبت همیشه به گزینه‌های فیزیکی ترجیح داده می‌شود.

مدیریت رفتارهای آسیب‌رسان به خود در کودکان و نوجوانان اتیسم:

توجه به آنچه که فرزند اتیسم شما سعی دارد با رفتار آسیب‌رسان به خود به شما بگوید می‌تواند به شما در تصمیم گیری برای مدیریت آن کمک کند. برای مثال ممکن است عوض کردن یک فعالیت به فعالیت دیگر برای فرزند شما دشوار باشد. در نتیجه ممکن است وقتی به او می‌گویید که وقت آن است گوشی موبایل را قبل از شام کنار بگذارد، سرش را به زمین بکوبد.
اگر فرزند شما باید تکلیفش را در بیست دقیقه انجام دهد اما برای این کار موهایش را می کشد یا فریاد می زند، احتمالا قصد دارد این را بگوید که دوست ندارد تکلیفش را انجام بدهد یا دوست دارد کار دیگری انجام دهد، در نتیجه پیشنهاد یک فعالیت دیگر می تواند رفتار پرخاشگرانه اش را متوقف کند.
ممکن است فرزند شما جهت جلب توجه و نگاه کردن شما به او یا صحبت کردن با او شروع به زدن خود کند؛ در نتیجه توجه به فرزندتان می تواند مانع ضربه زدن شود. قدم بعدی این است که به فرزند خود کمک کنید تا با شیوه دیگر توجه شما را جلب کند.

نکات مورد توجه:

توجه زیاد به درخواست فرزندتان در هنگام پرخاشگری باعث می شود او شرطی شود و به عبارتی رفتار منفی اش تقویت شود و در موقعیت های مشابه به همان روش یادگرفته شده قبلی عمل کند ( البته در این مورد منظور درخواست نیازهای غیر منطقی است)
به فرزندتان یاد دهید تا نیازهایش را به شیوه های دیگر مطرح کند.
از موقعیت هایی که باعث ایجاد رفتارهای های پرخاشگرانه در فرزندتان می شود اجتناب کنید.
از برخورد فیزیکی با فرزندتان بپرهیزید و به جای آن هنگامی که فرزندتان با روش های مناسب درخواست هایش را مطرح کرد به او پاداش دهید.

در نهایت مراجعه به روانشناس، مشاور یا متخصص کودک نوجوان می تواند به شما در مدیریت رفتارهای پرخاشگرانه یا آسیب رسان کمک کند.